Wygląda na to, że manekin został wymyślony więcej niż raz. Choćby dlatego, że tak dziś nazywają dwa różne urządzenia: jedno do demonstracji odzieży, drugie do jego stworzenia. Ale wymyślmy to w kolejności ...
Start: Egipt i Rzym
Manekin po raz pierwszy wspomniano w źródłach pisanych w starożytnym Egipcie. Świat zobaczył to z pierwszej ręki dzięki archeologom, którzy odkryli grób Tutanchamona, ostatniego faraona XVIII dynastii, który rządził Egiptem do 1314 rpne. mi. Wykonany z drewna i malowany ten prototyp obecnego manekina w formie jest dość podobny do jego nowoczesnego odpowiednika. Historycy wyjaśniają: w starożytnym Egipcie mistrzowie odpowiedzialni za tworzenie sukienek dla wysokiej dynastii nie mieli prawa dotykać ciała faraona uważanego za święte. Jednocześnie powinny mu pasować gotowe ubrania. Dlatego egipscy krawcy używali manekina.
Egipski grób manekin
Zdjęcie: original-dolls.com
Starożytni Rzymianie mieli również własny prototyp obecnego manekina. Co więcej, jeśli wersja egipska była używana jako urządzenie do tworzenia ubrań, starożytny Rzymianin był demonstracją. Ryciny w kształcie ludzkiego ciała o wielkości od 8 do 25 cm zostały wykonane z gliny i pomalowane. Te „mikromanekiny” nazywane były „figurkami” i były używane jako „trójwymiarowy obraz”, pokazujący w miniaturze określony styl i kolor ubrań. Uważa się, że to sto lat później figurki zainspirowały Charlesa Fredericka Wortha do zastanowienia się nad wykorzystaniem manekinów do udanej prezentacji modeli odzieży podczas pokazów mody.
Manekiny w pracowni Charlesa Fredericka Wortha
Zdjęcie: dressedpodcast.com
Historia pokazów mody i tygodni mody: od pokazów prywatnych po wielkie pokazy
Manekiny zyskują popularność
Worth, francuski couturier angielskiego pochodzenia, który pracował pod koniec XIX wieku, niewątpliwie zwiększył popularność manekinów - wraz z jego złożeniem stosowanie manekinów demonstracyjnych zaczęło się szerzej rozwijać. Historycy znajdują jednak pierwsze współczesne odniesienia do manekinów używanych przez krawców do szycia ubrań we Francji w XVIII wieku. W tamtych czasach manekin był wykonany z drewna lub techniką papier-mache, wykonany ściśle według indywidualnych standardów klienta lub klienta i był dość drogi. Słowo „manekin” powstało jednocześnie z tematem. W tłumaczeniu z francuskiego oznacza „idol, człowiek” (manekin).
Vintage manekiny do robienia ubrań
Zdjęcie: helencraft.blogspot.com
W witrynach wystawowych pokazów mody manekiny zaczęto wystawiać w połowie XIX wieku. Dla większego podobieństwa zaczęli nawet robić je z wosku - choć mógł też stopić takie postacie światła słonecznego i lampy, nie tylko tracąc kształt, ale także plamiąc ubrania ... Były też opcje na manekiny wykonane z drewna, tkaniny, a nawet metalowej siatki. Wraz z rozwojem przemysłu chemicznego zaczęły być wytwarzane manekiny do demonstrowania ubrań z materiałów syntetycznych - z tworzywa sztucznego, specjalnej żywicy i włókna szklanego i tak dalej.
Vintage manekiny w oknie wystawowym
Zdjęcie: blog.mannequinmadness.com
Proporcje i „rodzaje figur” manekinów zmieniały się zgodnie z trendami mody, ale najczęściej pozostawały „dodatkami bez twarzy”, tłem dla artykułów odzieżowych. Ralph Pucci jest uważany za człowieka, który „wdychał duszę do manekina”. Historia twórczego biznesu tego projektanta i rzeźbiarza sięga lat siedemdziesiątych - kariera Pucci ma ponad trzydzieści lat współpracy ze znanymi sklepami i najlepszymi projektantami mody na świecie. W „świecie manekinów” dokonał prawdziwej rewolucji, zaczynając sprawiać, że postacie te są interesujące i zapadają w pamięć, nadają im nietypowe pozy, dodają niesamowite detale.
Manekiny Ralpha Pucciego; sam projektant w pracy
Zdjęcie: ralphpucci.net
Maszyna do szycia: historia wynalazku i ewolucji
Manekiny: nowoczesność
Dziś designerskie manekiny do demonstrowania ubrań można znaleźć w witrynach sklepowych prawie tak często, jak proste, niczym niezwykłe postacie. Nowoczesne manekiny mogą być statyczne lub być w stanie „poruszać” kończynami, są one całe lub składane, wykonywane „na pełną wysokość” lub pozostawione tylko tułów (zdarza się - i tylko oddzielna część ciała).
Zdjęcie: bet-prognoz.info
Manekiny zaprojektowane do tworzenia ubrań wyglądają bardziej „konserwatywnie”. Dla nich nadal wymagany jest wyraźny statyczny kształt i pokrowiec z tkaniny na wtyki. Manekiny stają się miękkie (wygodniej jest modelować na nich ubrania za pomocą fałszywej metody, nakłuwając tkaninę) i twarde (wygodniej jest na tym przeprowadzać obróbkę cieplną na mokro). Istnieją przesuwne manekiny, których wymiary można dostosować do wymaganych pomiarów. Rozmiar stałego manekina można zmienić za pomocą podkładek - każdy krawiec wybiera metodę według swojego gustu.
Zdjęcie: blog.megannielsen.com
Vintage manekiny: galeria
Zdjęcie: heliumcanewamadom.tumblr.com, collegehumor.com, creavintage.blogspot.com, pinterest.com/Misselthwaite Manor
