Biżuteria

Służyli jako amulet, zapinali ubrania, buty, pasek, fryzurę. Wielu symbolizowało potęgę właściciela. Historia tych produktów jest w tym samym wieku co historia ludzkości.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Ale nadal głównym celem biżuteria - sprawiać przyjemność. Nic dziwnego, że jedno ze znaczeń francuskiego słowa bijow oprócz głównego - „klejnot” - także „radość”, „pociecha”. Nasi przodkowie uwielbiali ozdabiać się wszystkim, co dała natura - kwiatami i piórami, kościami zwierząt i muszlami morskimi. Bogaci Egipcjanie woleli złoto od biżuterii. Grecy przyjęli wysoką sztukę intarsji od Egipcjan. A kamieniami szlachetnymi dekorowali nie tylko siebie, ale także zabytkowe posągi. Pod koniec XVII wieku diamenty i klejnoty wydobywano w Indiach w staromodny sposób, ale tymczasem w brytyjskich fabrykach wytwarzano szkło o niezwykłej czystości, z powodzeniem imitujące diamenty. Nazywał się angielski kryształ.
Ale szklana masa była używana jako tani zamiennik kamieni szlachetnych. Wraz z rozwojem technologii i wzrostem poziomu życia klasa średnia zainteresowała się również biżuterią. Doceniono nie tylko obecność kamieni szlachetnych, ale także pracę. We Francji mistrz był znany Georg Frederick Straz. Jego wyroby ze szkła i metali nieszlachetnych były bardzo poszukiwane, a jego nazwisko stało się imitacją kamieni szlachetnych. Z czasem pojawiają się znane na całym świecie marki biżuterii - Tiffany & co w Ameryce, Cartier we Francji, Bvlgariwe Włoszech.
Podróbki? Arcydzieła!

Kilka wieków temu, tworząc biżuterię, jubilerzy kopiowali biżuterię rodzinną. Dzięki ich umiejętnościom zadzwonił prosty metal, szkło ożyło, a oszust zadziwił wyrafinowaniem i wdziękiem. Te arcydzieła kłamliwej sztuki zdobią dziś wiele muzeów na świecie.
Świetny Benvenuto Cellini, rzeźbiarz i jubiler renesansu, wymyślił folię pod krawędzią, która poprawiła iskrzenie niezbyt cennego kamienia i zwielokrotniła jego wartość. Produkcja szczytowa klejnot stanowiły lata 30. XX wieku. W tym czasie przedmioty ze złoconego srebra lub srebra z wypustkami kamieni półszlachetnych (topaz, ametyst, cytryn), niektóre materiały organiczne (perły, koral) i emalie były uważane za „niedrogą” biżuterię. Przez lata bijou „tańszy”, ale nie stracił z oczu.
Było wiele sposobów na „oszustwo” biżuterii. Na przykład wypalanie może poprawić kolor niektórych kamieni: żółto-czerwone topazy są jasnoczerwone, a niebieski szafir staje się wodoodporny i symuluje diament. Pozostaje pytanie, czy klejnoty wytworzone w laboratoriach można uznać za imitację, ponieważ nawet specjaliści nie potrafią odróżnić ich wzrokiem od prawdziwych, które leżą od stuleci na ziemi: nie różnią się ani zdolnością do załamania światła, ani gry kolorów, ani świecić. Od stuleci ludzkość marzyła i wreszcie nauczyła się robić sztuczne, ale jednocześnie prawdziwe klejnoty, na przykład cyrkonię (Instytut Fizyki Akademii Nauk - LPI), korund, rubin, diament syntetyczny.
Biżuteria jako sztuka zrodziła się, gdy jubilerzy stworzyli biżuterię całkowicie nie do odróżnienia od oryginałów, które kosztują miliony. Cóż, XX wiek był szczytem oryginalnej biżuterii. Od 1925 r., Zastępując biżuterię ważki, motyle i ospałe tęczówki secesji, biżuterię w stylu ardeco (Art Deco), w którym dominuje dynamika geometryczna linii i kolorów otwartych.Niedrogi luksus
Nadszedł czas na Chanel i jej demokratyczną biżuterię. „Kiedy nosisz obiekty bijou, muszą być znaczące, jasne. A co to za różnica, jeśli są to prawdziwe klejnoty?” - zapytał Coco. I podniosła sznur fałszywych pereł do rangi mody. I wkrótce eleganckie kobiety zaczęły nosić biżuterię na spacer, a nawet na plażę.W latach 50. Chanel wprowadziła długie łańcuchy z kolorowymi „kamieniami”, przywróciła modę naszyjnikom. Jej sposób noszenia sztucznych pereł nastąpił jednocześnie Baronowa Rothschild i inne znaczące kobiety.
„Myślę o wszystkich kobietach, które dzięki„ biżuterii Chanel ”są tanim luksusem - powiedziała Mademoiselle. - Powinno być dużo biżuterii! Jeśli są prawdziwe, to… wydziela przechwałki i zły smak.. I do dziś bijou, wymyślone przez Chanel, nie wychodzi z mody.
Moda zmienia się zbyt szybko, aby mieć czas na zakup drogiej „biżuterii” na nową sukienkę. Coco Chanel wprowadziła specjalny termin kostium w odniesieniu do biżuterii, chcąc podkreślić, że biżuteria ta stała się integralną częścią modnego kostiumu.
John Galliano w ciągu ostatnich dwóch lat reprezentował dla Domu Christiana Diora wspaniałe kolekcje biżuterii, których wartość zależy od przenikliwości tego pomysłu: naszyjniki z ręcznie malowanymi porcelanowymi medalionami; Naszyjnik w stylu afrykańskim, „średniowieczne kołnierze” wykonany z metalowej koronki. Tak, nowa biżuteria szeroko wykorzystuje sztuczne materiały, czasem zdecydowanie „fałszywe”.
Fajnie, że bijou można nosić z prawie każdym strojem. Ale nie mieszaj go z biżuterią - tylko Chanel nie wyglądała wulgarnie. A przy podejrzanie taniej biżuterii powinieneś być bardziej ostrożny: mogą być wykonane z niebezpiecznych materiałów z niskiej jakości farbą.
Nawiasem mówiąc, biżuteria jest piękna jako pole do kreatywności. Możesz na przykład łatwo założyć duży naszyjnik jako elegancki pasek na małą sukienkę i swobodnie owinąć naszyjnik nad ręką, aby „wymyślić” oryginalną szeroką bransoletkę. Najważniejsze jest, aby nosić bijou z przyjemnością i często przypominać radę Chanel: powinno być dużo biżuterii - jak codzienna radość.
Na notatce
Znani artyści i projektanci mody tworzą nowoczesną biżuterię; produkcja sztucznej biżuterii gwałtownie rośnie. Hipnotyzujący blask kamieni Yablonex pozwolił czeskiej biżuterii dorównać najlepszej biżuterii na świecie; Włochy słyną z emalii i szkła Murano; Majorka to miejsce narodzin sztucznych pereł najwyższej jakości; Austria to słynne kryształy Swarowskiego. Poważnymi konkurentami Europejczyków są Japonia, Hongkong i Tajwan.

Artykuł został opublikowany w materiałach magazynu „Dobra rada” 9/2013
Zdjęcie: PR
Materiał przygotowany przez Julię Dekanovą

Obejrzyj wideo: Moja biżuteria - Tiffany u0026 Co., Pandora, Tous, Lilou (Lipiec 2024).